hökman hök‧man

[hökma:n]

Hiç bir gürrüňsiz, gepsiz, hytdy-pytdysyz (bolaýmaly zat).

  • Men indi oňa hökman öz islegimi mälim ederin. (B. Kerbabaýew, Aýsoltan)

  • Annagula Altyny görmek hökman gerekdi. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

  • Elbetde, adam boljak bolup geldik, hökman adam bolarys, dostum! -- diýdi. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

Duş gelýän formalary
  • hökmana
  • hökmanam
  • hökmandan
  • hökmandy
  • hökmandygy
  • hökmandygyna
  • hökmandygyny
  • hökmandyr
  • hökmanlardandyr
  • hökmanlygy
  • hökmanlygyna
  • hökmanlygyny
  • hökmanlygynyň
  • hökmanlyk
  • hökmanlylyk
  • hökmanmy
  • hökmanmyş
  • hökmany
  • hökmanydyr
Sözlük geziji