dyndarmak dyn‧dar‧mak işlik

[dy:ndarmak]

  1. Halas etmek, azat etmek, başyndan sowmak, gutarmak.

    • Erteden aňryk serediň, siziň «Gelinlik pulumyz bar, pulumyz bar» diýip ýörmeňizden dyndaraýyn! -- diýdi. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

  2. Mahrum etmek, kesmek.

    • Eger meni onuň gözüniň alnynda tutsalar, men ony ölüm öňündäki rahadyndan, gelejegiň umydyndan-da dyndararyn. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)


Duş gelýän formalary
  • dyndaran
  • dyndaranlygy
  • dyndarar
  • dyndararyn
  • dyndaraýjak
  • dyndaraýsa
  • dyndaraýsaň
  • dyndaraýyn
  • dyndardam
  • dyndardy
  • dyndardyň
  • dyndarjak
  • dyndarjakdy
  • dyndarmady
  • dyndarmagyny
  • dyndarmak
  • dyndarmaly
  • dyndarman
  • dyndarmaz
  • dyndarmazlar
  • dyndarmaýanlygydyr
  • dyndarsana
  • dyndaryp
  • dyndarypdyr
  • dyndarýar