itmek it‧mek 1 işlik

seret iteklemek

  • Reduktoryň gapagynyň bir çetini öňe itýärdi. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

  • Meniň halamaýanyma seredip durmazlar, ýeňsämden iter goýbärler. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

itmek it‧mek 2 işlik

[i:tmek]

  1. Bir zady çekip, öz yzyň bilen alyp gitmek.

    • Agta ýabysyny idip ugrady. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)

    • Kaka, idip äkidäýeýin-le?! (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

  2. Göçme manyda Biriniň ygtyýaryny ele alyp, yzyň bilen ýöretmek, birini yzyňa eýertmek.

    • Sen bizi nirä itseň idip ýörjek-ow! (A. Gowşudow, Köpetdagyň eteginde)

Ýazuw düzgüni

Soňuna çekimli ses bilen başlanýan goşulmalar ýa-da -ýär goşulmasy goşulanda, sözüň soňundaky dymyk çekimsiz degişli açyk çekimsizine öwrülýär.

Meselem itmek - idýär, ider, idipdir.

itme kör

  1. Kömeksiz, idilmän, özbaşyna ýöräp bilmeýän kör.

  2. Az düşünjeli, sowady, düşünjesi az bolan.

    • Durdy men hem özümi itmeli kör hasap edemok. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)


Duş gelýän formalary
  • idem
  • iden
  • idendi
  • idendigini
  • idendik
  • idene
  • ideni
  • idenine
  • ideniň
  • idesiň
  • ideýin
  • idip
  • idiň
  • idýän
  • idýär
  • itdi
  • itdi-de
  • itdigi
  • itdigine
  • itdigini
  • itdiklerini
  • itdim
  • itdir
  • itdiň
  • itjek
  • itme
  • itmek
  • itmeli
  • itmelimi
  • itmäge
  • itmänime
  • itmäň
  • itse
  • itse-de
  • itsek
  • itseň
  • itsinler