irgin ir‧gin at

[i:rgin]

Bir zatdan halys iren, bizar bolan, peteň bolan, bez bolan, ýadan.

  • Ýasawul janyndan irgin halda sözüni dowam etdi. (A. Gowşudow, Powestler we hekaýalar)

  • Durmuşdan irgin bolsaň, bar zatdan bizar bolar ekeniň. («Kolhoz günleri»)


Duş gelýän formalary
  • irginli
  • irginlik
  • irginsiz
  • irginsizdi
  • irginsizlige
  • irginsizligine
  • irginsizlik
  • irginsizlikden
  • irginsizlikdir