irkilişmek ir‧ki‧liş‧mek işlik

  1. Uklaşyp oturmak.

    • Erteki diňläp oturan çagalar irkilişip başladylar.

  2. Göçme manyda Irginsizlik bilen garaşmak.


Duş gelýän formalary
  • irkilişip
  • irkilişiň
  • irkilişmek
  • irkilişäýsek