zehin ze‧hin at

[zehi:n]

Akyl ýetirmeklik taýdan adamda bar bolan tebigy ukyp, talant.

  • Watanymyzyň pajarly ösüşine jany-teni bilen guwanýan her bir ýazyjynyň döredijilik zehini joşman durup bilmez. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

zehiniňi ýakmak

Öwretjek bolup, biderek jan çekmek, bir zada gaharyňy getirmek, käýinmek.

  • Olar zehinlerini ýakýarlar. (A. Gowşudow, Eserler)

Duş gelýän formalary
  • zehinde
  • zehinden
  • zehindir
  • zehine
  • zehinem
  • zehini
  • zehinim
  • zehinimden
  • zehinime
  • zehinimi
  • zehinimizi
  • zehinin
  • zehininde
  • zehininden
  • zehinine
  • zehinini
  • zehinini-de
  • zehininiň
  • zehiniň
  • zehiniňi
  • zehiniňiz
  • zehiniňize
  • zehiniňmikä
  • zehinler
  • zehinlerdir
  • zehinlere
  • zehinleri
  • zehinlerine
  • zehinlerini
  • zehinleriniň
  • zehinleriniňem
  • zehinleriň
  • zehinli
  • zehinlidi
  • zehinlidirler
  • zehinliler
  • zehinlileri
  • zehinlilerini
  • zehinlileriň
  • zehinliligi
  • zehinliligini
  • zehinliligiň
  • zehinlilik
  • zehinlilikde
  • zehinlisi
  • zehinliň
  • zehinsiz
  • zehinsize
  • zehinsizlerem
  • zehinsizlik
Sözlük geziji