wekil we‧kil

[weki:l]

  1. Biriniň bähbidini göz öňünde tutýan, biriniň garaýşyny beýan edýän, ynanylan adam.

    • Bular Daşhowuzdan, Marydan, Çärjewden gelen wekillerdi. (A. Gowşudow, Mähri-Wepa)

    • Wekil onuň adyny bloknotyna aýratyn bellik etdi. (J. Akyýew, Hekaýalar)

  2. Bir halkyň, ýurduň bähbidi üçin işi, döredijiligi bilen özüni tanadan adam.

    • Kemine zähmetkeş halkyň wekilidir. («Edebiýat»)


Duş gelýän formalary
  • wekilden
  • wekildi
  • wekildigini
  • wekildir
  • wekile
  • wekilem
  • wekili
  • wekilidi
  • wekilidir
  • wekilimi
  • wekilimizi
  • wekilinde
  • wekilinden
  • wekiline
  • wekilini
  • wekiliniň
  • wekiliň
  • wekiliňiz
  • wekiliňize
  • wekiliňki
  • wekiller
  • wekillerden
  • wekillerdi
  • wekillere
  • wekilleri
  • wekilleri-de
  • wekilleridi
  • wekilleridir
  • wekillerimi
  • wekillerimiziň
  • wekillerinde
  • wekillerinden
  • wekillerindäki
  • wekillerine
  • wekillerinem
  • wekillerini
  • wekilleriniň
  • wekilleriň
  • wekilleriňiň
  • wekilli
  • wekilligi
  • wekilligine
  • wekilligini
  • wekilligiň
  • wekillik