uzyn-uzyn u‧zyn-u‧zyn

[uzy:n-uzy:n]

  1. Örän uzyn, uzyn boýy bolan.

  2. Örän uzaga çekýän, uzak wagta çekýän.

    • Şu ýagdaýdan çykmasaň, uzyn-uzyn dokladlar edeniň hem, rezolýusiýalar çykaranyň hem peýdasy ýok. («Sowet Türkmenistany» gazeti)

  3. Sokduryp-sokduryp, dowamly.

    • Soň uzyn-uzyn uwlap, bagry bilen süýşüp, derwezä bakan süýşdi. (A. Gowşudow, Powestler we hekaýalar)

  4. Giň-giň, uly-uly.

    • Ol ileri ýüzlerindäki çöpleriň içi bilen posýolok gurluşyklaryna tarap göneldi-de, uzyn-uzyn ädimläp gitdi. (N. Saryhanow, Saýlanan eserler)