[ullaka:n]
Kiçi däl, gabarasy, göwrümi uly bolan.
Tyçenkonyň ýanynda ter gara sakgally, ullakan gara gözli, orta boýly, peşeneli, tutuş bir türkmen bardy. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)
Ullakan ýaglygyň dört burçy biri-birine zordan ýetýär. (A. Gowşudow, Mähri-Wepa)
Ägirt uly, ep-esli, köp.
Onuň maşgala durmuşynda hem ullakan özgeriş bolupdyr. (N. Pomma, Taýlak hyzzyn)
Ähmiýetli, peýdaly.