synçy syn‧çy at

[sy:nçy]

  1. Syn edegen, syn edip degişli baha berip bilýän; ýiti adam.

    • Synçylaryň ýanynda näme üçin öýkelän ýaly kelläň ýalaňaç dommarylyp dymyp otyrsyň. (A. Gowşudow, Köpetdagyň eteginde)

    • Ýazyjy gaty synçy bolmalydyr. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

  2. Bir zat barada syn ýazýan adam.

Duş gelýän formalary
  • synça
  • synçydy
  • synçylar
  • synçylara
  • synçylarda
  • synçylary
  • synçylarymyz
  • synçylarymyzyň
  • synçylaryna
  • synçylarynyň
  • synçylaryň
  • synçylyga
  • synçylygy
  • synçylygyna
  • synçylygyndan
  • synçylygyny
  • synçylygynyň
  • synçylygyň
  • synçylyk
  • synçylykda
  • synçylylaryň
  • synçynyň
  • synçysy
  • synçysydy
  • synçysyna
  • synçysynyň
  • synçyň
Sözlük geziji