odunlyk o‧dun‧lyk

[o:dunlyk]

  1. Odun üçin, ýakmak üçin ýaramly bolan.

    • Köpetdagdaky arça tokaýlary odunlyk üçin kesilip azaldylypdyr. («Mydam taýýar» gazeti)

  2. Odunyň bol ýeri, sazak-çerkeziň gögerip oturan ýeri.

Ýazuw düzgüni

Soňuna çekimli ses bilen başlanýan goşulmalar ýa-da -rak goşulmasy goşulanda, sözüň soňundaky dymyk çekimsiz degişli açyk çekimsizine öwrülýär.

Meselem odunlyk - odunlygy.