odun o‧dun at

[o:dun]

Ýakmak üçin ulanylýan agaç, sazak we ş. m. ýangyç.

  • Odun getirmek, sygyra seretmek, haly dokamak ýaly işler bilen oglanlykda mal bakypdy, odun çekipdi. (G. Kulyýew, Köpetdagyň aňyrsynda)

  • Gyş gününiň hözüri-oduny gury gerek. (nakyl)

  • Oduny ýygana ýakdyr, maly gazanana bakdyr. (nakyl)

ýüpüniň üstünde odun goýup bolmazlyk

seret ýüp

  • Onuň ýüpüniň üstünde odun goýup bolmaz. (A. Gowşudow, Powestler we hekaýalar)

Duş gelýän formalary
  • odun-da
  • oduna
  • odunam
  • odunda
  • odundan
  • odundy
  • odunlar
  • odunlara
  • odunlaram
  • odunlardan
  • odunlary
  • odunlaryna
  • odunlaryny
  • odunlarynyň
  • odunlaryň
  • odunly
  • odunlyk
  • odunsyzlykdan
  • oduny
  • odunym
  • odunymy
  • odunymyz
  • odunyny
  • odunynyň
  • odunyň
  • odunyňa
  • odunyňy
  • odunyňyzy
Sözlük geziji