meşhur meş‧hur

[meşhu:r]

Il içinde ady belli, şöhrat gazanan, şöhratly.

  • Meniň maksadym, meşhur halylarymyz ýaly, dünýäde iň şirin gyzyl almalar ýetişdirmekdir. (G. Muhtarow, G. Seýitliýew, Bagbanyň gyzy)

  • Olar bu ýerde garaköli we meşhur saryja tohumly goýunlary ösdüripdirler. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

  • Meşhur Aýnabat hem obadaşymdyr, bile oýnap, ösen deňim-duşumdyr. («Oktýabr ýalkymy»)


Duş gelýän formalary
  • meşhurdy
  • meşhurdygy
  • meşhurdyr
  • meşhurdyrlar
  • meşhurlary
  • meşhurlaryndan
  • meşhurlarynyň
  • meşhurlaryň
  • meşhurlyga
  • meşhurlygy
  • meşhurlygyna
  • meşhurlygyny
  • meşhurlygynyň
  • meşhurlygyň
  • meşhurlyk
  • meşhurlykdan
  • meşhurlylyk
  • meşhurmy
  • meşhury