keseki ke‧se‧ki

  1. Başga ýerden ýurtdan gelen, ýat, bigäne.

    • Keseki adam.

  2. Özüňki bolmadyk, başga degişli bolan özge.

    • Kesekiniň saçy bilen saçly boljak bolýar. («Tokmak» žurnaly)


Duş gelýän formalary
  • kesekem
  • keseki-de
  • kesekiden
  • kesekidigi
  • kesekidir
  • kesekiler
  • kesekilerden
  • kesekilere
  • kesekileriň
  • kesekiligini
  • kesekimi
  • kesekini
  • kesekiniň
  • kesekiniňki
  • kesekiň
  • kesekä