külbike kül‧bi‧ke

[külbi:ke]

Eliň ýa aýagyň bäşinji, iň kiçijik barmagy.

  • Elindäki keseri külbikesiniň daş ýüzüni gyýyp gitdi. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)

  • Çep eliniň külbikesi bilen ogulhajady jontukdy. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)


Duş gelýän formalary
  • külbikelerini
  • külbikesi
  • külbikesini
  • külbikesiniň
  • külbikä
  • külbikäniň