köl köl

[kö:l]

Kenarlary gury ýer bilen çäklenýän uly bolmadyk suwly ýer, uly howdan.

  • Birwagtlar ol jeňňeliň aşagy garalyp ýatan suwly köl eken. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

  • Sonalar ýüzmäge köller açyldy, Jerenler gezmäge çöller açyldy. (G. Seýitliýew, Saýlanan goşgular)

Ýazuw düzgüni

Menlik ýöňkemaniň -üm, -ümiz, senlik ýöňkemäniň -üň, -üňiz goşulmalary goşulýar.

Meselem köl - kölüm, kölüň.

süýt kölüne batyrmak

  1. Köp zady wada bermek.

    • Sen biziň diýenjigimizi et-de, işledejik ýör -- diýip, Gurbany süýt kölüne batyrdy. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

    • Pikir kölüne çümmek. (Batmak)

  2. Çuň pikire gitmek, oýa batmak, oýlanmak.

    • Güller, näme çümdüň pikir kölüne. («Sowet edebiýaty» žurnaly)


Duş gelýän formalary
  • kölde
  • kölden
  • köldäki
  • köldügi
  • köldür
  • köle
  • köli
  • köller
  • köllerde
  • köllerden
  • köllerdir
  • köllerdäki
  • köllere
  • kölleri
  • kölleri-de
  • kölleridir
  • köllerinde
  • köllerinden
  • köllerine
  • köllerini
  • kölleriniň
  • kölleriň
  • kölli
  • köllük
  • kölçe
  • kölüdir
  • kölümiz
  • kölün
  • kölünde
  • kölünden
  • kölündäki
  • kölüne
  • kölüni
  • kölüniň
  • kölüň
  • kölüňem