köl köl

[kö:l]

Kenarlary gury ýer bilen çäklenýän uly bolmadyk suwly ýer, uly howdan.

Birwagtlar ol jeňňeliň aşagy garalyp ýatan suwly köl eken. («Sowet edebiýaty» žurnaly)
Sonalar ýüzmäge köller açyldy, Jerenler gezmäge çöller açyldy. (G. Seýitliýew, Saýlanan goşgular)

Ýazuw düzgüni

Menlik ýöňkemaniň -üm, -ümiz, senlik ýöňkemäniň -üň, -üňiz goşulmalary goşulýar.

Meselem köl - kölüm, kölüň.

süýt kölüne batyrmak

Köp zady wada bermek.
- Sen biziň diýenjigimizi et-de, işledejik ýör -- diýip, Gurbany süýt kölüne batyrdy. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)
- Pikir kölüne çümmek. (Batmak)
Çuň pikire gitmek, oýa batmak, oýlanmak.
- Güller, näme çümdüň pikir kölüne. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

Duş gelýän formalary

Sözlük geziji