köklemek kök‧le‧mek 1 işlik

  1. Kök atmak, kök çekmek.

    • Ýorgany köklemek.

  2. Kök bilen berkitmek.

    • Öýüň tärimini kökläp çykmak.

köklemek kök‧le‧mek 2 işlik

Wagtyňy hoş etmek, keýpiňi gowulandyrmak, keýpden çykmak.

  • Keýplerini kökleşip, Ugradylar myhmanlar. («Mydam taýýar» gazeti)

  • Olar keýplerini kökläp, gezelenje çykdylar.


Duş gelýän formalary
  • kökledik
  • kökledik-de
  • köklediler
  • kökleme
  • köklemek
  • köklemeli
  • köklemäge
  • köklesinler
  • köklän
  • köklänleriň
  • köklänsoň
  • kökläp
  • kökläpdi
  • kökläpdirler
  • köklärsiň
  • kökläýen