kän kän 1

  1. seret köp

  2. Birnäçe, ençeme.

    • Bir ýylyň içinde kän işler gördi. (Mollamurt, Saýlanan eserler)

    • Kän ýyllar elden-ele geçip, okalan bolara çemeli. (N. Saryhanow, Saýlanan eserler)

kän kän 2

Könelişen söz Tebigy ýerasty baýlygy bolan ýer, gymmatbaha daşlar, metallar bolan ýer.


Duş gelýän formalary
  • kän-de
  • kände
  • kändi
  • kändigi
  • kändigine
  • kändigini
  • kändir
  • käne
  • känem
  • käni
  • känidi
  • känim
  • käninde
  • käninden
  • känine
  • känini
  • käniniň
  • käniň
  • känler
  • känlerde
  • känlerden
  • känlerdäki
  • känlere
  • känleri
  • känleridir
  • känlerinde
  • känlerinden
  • känlerindäki
  • känlerine
  • känlerini
  • känleriniň
  • känleriň
  • känli
  • känligi
  • känligidi
  • känligidir
  • känliginden
  • känligine
  • känligini
  • känlik
  • känlikdik
  • känmi
  • känmikä
  • känmiş