isrip is‧rip at

[isri:p]

Zaýa, harap.

  • Aýal-gyzlaryň özi hasyly isrip etmän ýygnamaga höwesjeň hem bolýarlar. (A. Gowşudow, Köpetdagyň eteginde)

Ýazuw düzgüni

Soňuna çekimli ses bilen başlanýan goşulmalar ýa-da -räk goşulmasy goşulanda, sözüň soňundaky dymyk çekimsiz degişli açyk çekimsizine öwrülýär.

Meselem isrip - isribi.


Duş gelýän formalary
  • isriplik
  • isripsiz