ir ir hal

[i:r]

  1. Daň atan badyna, gün dogan dessine, azan bilen.

    • Onda eje, sen ertir daň bilen tur-da çaý gaýnat, men ertir irden oba sowetiniň edarasyna barmaladyryn -- diýdi. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

    • Ir turup örseň perim, şabraň gara zülpüň darap, Ak ýüzüňi görmesem, bolýar meniň halym harap. (Ata Salyh, Saýlanan eserler)

    • Her gün ir bilen işe başlaýaryn. («Sowet Türkmenstanyň aýallary» žurnaly)

    • Ir turan işinden dynar. (nakyl)

  2. Entek wagty däl, birneme öň bolmaly ýa-da öz wagtyndan öň, ozal.

    • Ýaz ir çykypdy. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)

    • Ine şol gorkulary sebäpli adamlar bu gün ir dagady. (A. Gowşudow, Powestler we hekaýalar)

    • Häzir onuň geler wagtyndan ir.

ir ir

[i:r]

Könelişen söz Arassa ganly, garnuwsyz (Türkmen halk barada).

  • Özleriniň az-owlak garnuwy bar, tüýs ir däl ekenler. (A. Gowşudow, Saýlanan eserler)

  • Indi teke guluňy, igiňi saýlap duranok. (N. Saryhanow, Saýlanan eserler)


Duş gelýän formalary
  • irde
  • irden
  • irdendi
  • irdenem
  • irdi
  • irdigini
  • irdiler
  • irdim
  • irdiň
  • ire
  • irem
  • iri
  • iridi
  • iridir
  • irim
  • irimiş
  • irinde
  • iriň
  • iriňden
  • iriňem
  • iriňi
  • iriňiň
  • irje
  • irleri
  • irli
  • irligine
  • irligini
  • irmi
  • irrägem
  • irräk
  • irräkden
  • irräkdi