[huru:ç]
Bir zada bolan güýçli isleg, hyjuw, joşgun, höwes.
Huruç bilen öňe ýöränler geldi. («Sowet Türkmenistany» gazeti)
Soňky günler huruç edýär gyssanyp, Garaguma seýil, etjek hamala. (R. Seýidow, Eserler)
Yşka düşen huruç edip dem alýar. (R. Seýidow, Bagtlylar)
Soňuna çekimli ses bilen başlanýan goşulmalar ýa-da -rak goşulmasy goşulanda, sözüň soňundaky dymyk çekimsiz degişli açyk çekimsizine öwrülýär.
Meselem huruç - hurujy.