huşsuz huş‧suz sypat

[hu:şsuz]

  1. Ýatkeş däl, ýatkeşligi pes, huşy ýok, aňsyz.

    • Ol göterenini, goýanyny bilmän ýören huşsuz bir adamdy.

  2. Beýhuş edilen, huşundan giden, özünden gidip ýatan.

    • Huşsuz gyzy tama taşlap, «Uly bir iş bitirdiler». (R. Seýidow, Bagtlylar)


Duş gelýän formalary
  • huşsuzlygym
  • huşsuzlygymy
  • huşsuzlygynda
  • huşsuzlyk