[ho:rlatmak]
Jebir, sütem etdirmek, görgi gördürmek, ezýet berdirmek, gynatmak.
Duş gelip durmuş towuna, Gara horlatdyň özüňi. (Çary Aşyr, Poemalar)
Soňuna çekimli ses bilen başlanýan goşulmalar ýa-da -ýar goşulmasy goşulanda, sözüň soňundaky dymyk çekimsiz degişli açyk çekimsizine öwrülýär.
Meselem horlatmak - horladýar, horladar, horladypdyr.
Ýalňyş barada habar ber Söz hödürle
Sözlükde tapmadyk sözüňizi bize hödürläň we biz onuň düşündirişini tapmaga synanyşarys.