horlatmak hor‧lat‧mak işlik

[ho:rlatmak]

Jebir, sütem etdirmek, görgi gördürmek, ezýet berdirmek, gynatmak.

  • Duş gelip durmuş towuna, Gara horlatdyň özüňi. (Çary Aşyr, Poemalar)

Ýazuw düzgüni

Soňuna çekimli ses bilen başlanýan goşulmalar ýa-da -ýar goşulmasy goşulanda, sözüň soňundaky dymyk çekimsiz degişli açyk çekimsizine öwrülýär.

Meselem horlatmak - horladýar, horladar, horladypdyr.


Duş gelýän formalary
  • horlatdy-da
  • horlatdyň
  • horlatma
  • horlatmak
  • horlatmaz
  • horlatsak