hekem he‧kem

  1. Könelişen söz Öý, jaý, mesgen.

    • Sopy pessejik hekemine çykyp, töweregine göz gezdirdi. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)

  2. Elguş oturar ýaly ýörite edilen sokudaş görnüşli beýiklik.

    • Niçe ýyllar baýguşlara hekem boldy ol haraba! (Çary Aşyr, Poemalar)


Duş gelýän formalary
  • hekemi
  • hekemine
  • hekemje