[guba:r]
Çaň-tozan, ümür, duman.
Eneler bulut dek sessiz aglady, Asman gaşyn çytyp, gubar baglady. (A. Haýydow, Gök asman)
Gözüň öňünde emele gelýän ümez.
Zordan görýän sizi häzir, Gubar inýär gözlerime. (Çary Aşyr, Poemalar)
Ýalňyş barada habar ber Söz hödürle
Sözlükde tapmadyk sözüňizi bize hödürläň we biz onuň düşündirişini tapmaga synanyşarys.