gapyşmak ga‧pyş‧mak işlik

  1. Dişleşip uruşmak, biri-biriňi gapmak, biri-biriňe agyz salmak, dişleşmek.

    • Atlar käwagt depişip gapyşýardylar. (L. N. Tolstoý, Eserler)

  2. Biri-birine oklap tutmak.

    • Top gapyşmak.

  3. Iki zadyň ýüz tarapy birleşmek, bir zat ýaly bolmak.

  4. Gyt bolmak, hiç ýerden tapylmazlyk.

  5. Apy-tupan turmak, bulaşmak (howa hakda).

    • At tozundan asman- zemin gapyşar. («Sowet edebiýaty» žurnaly)


Duş gelýän formalary
  • gapyşan
  • gapyşar
  • gapyşdymy
  • gapyşmak
  • gapyşyp
  • gapyşypdy
  • gapyşypdyr
  • gapyşypdyňyz
  • gapyşýar
  • gapyşýardylar