gaý gaý at

  1. Gar, ýagyş gatyşykly güýçli ýeliň ösmegi bilen ýüze çykýan tebigy hadysa, harasat.

    • Derýa bilen barýarkalar, gaý turup, gämini daşa urup döwüpdir. (Ata Salyh, Saýlanan eserler)

    • Gargy oýnasa, gaý tutar. (nakyl)

    • Çopan gaýda öser, molla-toýda. (nakyl)

  2. Güýçli sowuk.

  3. Göçme manyda Döwletler arasynda ýüze çykýan uruş, söweş.

    • Gaýyň garşysyna gaýduwsyz göreşip, ýolumyzy dowam etdirdik. («Mydam taýýar» gazeti)

gara başyna gaý bolmak

Iş bilen gümra bolup, aljyrap ýörmek.

  • Bir adam çotuny şakyrdadyp gara başyna gaý bolup oturdy. (B. Pürliýew, Ilkinji gün)

ýeser ýerde gaý tutmak

Gyssag arada işe zelel beriji päsgelçilik ýüze çykmak, biwagt şowsuzlyga uçramak.


Duş gelýän formalary
  • gaýa
  • gaýady
  • gaýadyr
  • gaýda
  • gaýdan
  • gaýdandyr
  • gaýdanmyş
  • gaýdy
  • gaýdym
  • gaýdymy
  • gaýdyň
  • gaýlar
  • gaýlarda
  • gaýlary
  • gaýly
  • gaýlyny
  • gaýlynyň
  • gaýmy
  • gaýy
  • gaýym
  • gaýyn
  • gaýyna
  • gaýynda
  • gaýyndan
  • gaýyny
  • gaýynymy
  • gaýynyň
  • gaýyň
  • gaýyňa
  • gaýyňam
  • gaýyňda
  • gaýyňdan
  • gaýyňy
  • gaýyňyň
  • gaýça