görip gö‧rip

[gö:ri:p]

Kişiniň üstünligini görüp bilmeýän, bahyl, içigara.

  • Göripleriň bagry tütäp, örtensin pygan edip, Ýeňiş bilen işiň öne sürgün, söýgülim, bu gün. (Nury Annagylyç, Saýlanan eserler)

  • Görip bolmak, görip adam.

Ýazuw düzgüni

Soňuna çekimli ses bilen başlanýan goşulmalar ýa-da -räk goşulmasy goşulanda, sözüň soňundaky dymyk çekimsiz degişli açyk çekimsizine öwrülýär.

Meselem görip - göribi.


Duş gelýän formalary
  • göribe
  • göribi
  • göribiňki
  • göripden
  • göripdirler
  • göripler
  • göripleri
  • göripleriň
  • göripligi
  • göripligini
  • göripligiň
  • göriplik
  • göriplikden