emir e‧mir 1

Buýruk, höküm, bir zat etmäge resmi rugsat, erk.

  • Günäkärleri tapmaga emir beripdir. (M. Ibrahimow, Ol gün geler)

  • Dyza çöküp, emriňize garaşýan. (A. S. Puşkin, Saýlanan eserler)

Ýazuw düzgüni

Soňuna çekimli sese başlanýan goşulma goşulanda, ikinji bogundaky dar i çekimlisi düşürilip ýazylýar.

Meselem emir - emri.

emir e‧mir 2

[emi:r]

Taryh termini Hökümdar, häkim, hökümdaryň tituly.

  • Ol Buhara emiriniň wekilidi. Buhara emiri Sowet hökümeti bilen «ýaraşyk» etse-de, pursat araýardy. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)


Duş gelýän formalary
  • emirden
  • emirdir
  • emirler
  • emirlere
  • emirlerem
  • emirleri
  • emirleridir
  • emirlerine
  • emirlerini
  • emirleriniň
  • emirleriň
  • emirlige
  • emirligi
  • emirligidir
  • emirliginde
  • emirligine
  • emirligini
  • emirliginiň
  • emirligiň
  • emirlik
  • emirlikde
  • emirlikden
  • emre
  • emredir
  • emri
  • emridir
  • emrin
  • emrinde
  • emrine
  • emrini
  • emriň
  • emriňize