emel e‧mel at

  1. Hilegärlik, mekirlik, ýeserlik, aldaw.

    • Onuň bu emeli birinjiden özüni duşman edip görkezse, ikinjiden onuň janly güýjüni ysgyndan gaçyrmak üçin uly serişde boldy. (B. Soltannyýazow, Kümüş)

    • Bir ýerde emel bar bolsa, hemmesi edildi. (A. Gowşudow, Powestler we hekaýalar)

  2. Bir zady amala aşyrmagyň, kynçylykdan çykmagyň täri, ýoly, usuly.

    • Şoňa görä-de başga bir emel oýlap tapmak gerekdi. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

    • Söweş emelini bilip almaly. (N. Pomma, Saýlanan eserler)

    • Men saňa bir emel öwredeýin. («Türkmen halk ertekiler ýygyndysy»)

  3. Türkmen göreşinde pälwanlaryň ulanylýan tilsimleri.

  4. Matematiki hasaplamanyň esasy görnüşi.

    • Arifmetikanyň dört emeli.

emele gelmek

  1. Döremek, ýüze çykmak, peýda bolmak, hasyl bolmak;.

  2. Gögermek, bitmek.

    • Ol ýerde ýazlyk bugdaýdan başga düme künji, nohut we gawun-garpyz ýaly ekinler-de emele gelýärdi. (A. Gowşudow, Mähri-Wepa)

öz emeline özi çolaşmak

Öz eden pyssy-pujurçylygy üçin özi günäkär bolmak, özi zyýan çekmek.


Duş gelýän formalary
  • emelde
  • emelden
  • emeldigi
  • emeldir
  • emele
  • emeli
  • emeli-de
  • emelidir
  • emelinden
  • emeline
  • emelini
  • emeliniň
  • emeliň
  • emeliňi
  • emeller
  • emellerdenem
  • emelleri
  • emellerinden
  • emellerine
  • emellerini
  • emelleriniň
  • emelleriň
  • emelli
  • emellileriniň
  • emellilik
  • emelsiz
  • emelsizdenem
  • emelsize
  • emelsizi
  • emelsiziň
  • emelsizler
  • emelsizleriň
  • emelsizligi
  • emelsizliginden
  • emelsizlik