direnmek di‧ren‧mek işlik

[di:renmek]

  1. Söýget üçin eliňi ýa-da başga bir ýeriňi bir zada urmak, söýget edinmek, ýaplanmak.

    • Ol iç işikde direnip durdy. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

    • Garly hem turup, iki eline bar güýjüni berip, tärime direndi. (A. Gowşudow, Powestler we hekaýalar)

  2. Bir zada ýakyn gelip, durmak.


Duş gelýän formalary
  • direndi
  • direnen
  • direner
  • direnere
  • direnip
  • direnmek
  • direnýän
  • direnýär