dişlemek diş‧le‧mek işlik

[di:şlemek]

  1. Agyz salyp, dişiňi geçirmek, ýaralamak.

    • Käte itler, käte gurtlar dişledi. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

  2. Dişiň bilen bölüp almak, iýmek; dişiň bilen tutmak.

    • Işlemedik -- dişlemez. (nakyl)

diliňi dişlemek

seret dil 1

  • Ejesi dilini dişläp, äriniň ýüzüne seretdi. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

hyrçyňy dişlemek

seret hyrç

  • Ol hyrçyny dişledi-de, arzaçylaryň ýanyna geldi. (I. S. Turgenýew, Awçynyň hatlaryndan)

Duş gelýän formalary
  • dişledem
  • dişledi
  • dişledi-de
  • dişledim
  • dişledimi
  • dişlediňiz
  • dişlejek
  • dişlem
  • dişlemegi
  • dişlemek
  • dişlemekden
  • dişlemeli
  • dişlemelidigini
  • dişlemersiň
  • dişlemesinden
  • dişlemez
  • dişlemäge
  • dişlemäge-de
  • dişlese
  • dişlesem
  • dişleseň
  • dişleýän
  • dişleýäne
  • dişleýänligi
  • dişleýär
  • dişleýärdi
  • dişläliň
  • dişlän
  • dişlände
  • dişländen
  • dişländigini
  • dişläne
  • dişläni
  • dişläp
  • dişläpdi
  • dişläpdir
  • dişläpdir-de
  • dişlär
  • dişlärdi
  • dişlärin
  • dişlärmi
  • dişläsi
  • dişläýdi
  • dişläýmek
  • dişläýmesin
  • dişläýseňiz
Sözlük geziji