[bela:]
Horlukly dert, howp, betbagtlyk.
Ýaltalyk adama nähili belalary we zyýanlary getirýär. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)
Akmaga öz dilinden dürli bela gelermiş. (A. Kekilow, Saýlanan eserler)
Dünýäde aňlardan aňlamaz kändir, bilmezler beladyr, bilenler jandyr, (Magtymguly)
Päl azman, başa bela gelmez. (nakyl)
Seresap gep daşa gala, biseresap gep başa bela. (nakyl)
«Merez» diýen manyda ulanylýan sögünç sözi.
Hemme zatdan baş çykaryp bilýän, dogumly, işeňňir.
Bela ýaly adam.
Hemmesini edýän, sebäpkär.
Belanyň körügi Baýram ýegenimiň Selbini aljak bolýandygyny menem görüp, içiniň köýgünjini menden çykarmak isleýär. (N. Jumaýew, Ak derek)
Gargyş.
Giç ekseň ekini, alarsyň belaň okuny. (N. Pomma, Taýlak hyzzyn)
Ýer titremek, suw basyp heläk bolmak we ş. m. zerarly halkyň başyna düşýän howp.
Şu bela-örän köp, köp haýyş edip, şunça.
Şu bela ýalbarýaryn hem weli, şol öz ugruňyza ümdüzine tutduryp otyrsyňyz. (G. Muhtarow, G. Seýitliýew, Bagbanyň Gyzy)