[beýhu:ş]
Özünden giden, huşsuz galan, huşsuz.
O ys Nursoltany beýhuş etdi. (B. Kerbabaýew, Aýsoltan)
Ony agaja baglap, tä beýhuş bolynça urup, soňra ýola salypdyrlar. (M. Ibrahimow, Ol gün geler)
Aýnanyň müşk ýaly kükeýän ysy Artygy beýhuş etdi. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)
Menlik ýöňkemaniň -um, -umyz, senlik ýöňkemäniň -uň, -uňyz goşulmalary goşulýar.
Meselem beýhuş - beýhuşum, beýhuşuň.
Ýalňyş barada habar ber Söz hödürle
Sözlükde tapmadyk sözüňizi bize hödürläň we biz onuň düşündirişini tapmaga synanyşarys.