şöhrat şöh‧rat at

[şöhra:t]

  1. Çekilen zähmet, görkezilen talant netijesinde köpçülik arasynda ady bellilik, meşhurlyk.

    • Zähmet bizde şöhrat işi boldy. (B. Seýtäkow, Saýlanan eserler)

    • Sen bu işi alyp çykybilseň, ullakan şöhrat gazanarsyň! (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

  2. Üstünlik gazanmaklygy arzuw edilip aýdylýan alkyş, söz.

    • Beýik rus halkyna şöhrat! (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)

    • Halkyň içinden dörän gahrymanlara şöhrat! (Ata Salyh, Saýlanan eserler)


Duş gelýän formalary
  • şöhrata
  • şöhratam
  • şöhratdan
  • şöhratdy
  • şöhratdyr
  • şöhratlar
  • şöhratlardan
  • şöhratly
  • şöhratlylaryň
  • şöhratlylyk
  • şöhratmy
  • şöhratsyz
  • şöhraty
  • şöhratym
  • şöhratymdan
  • şöhratymdyr
  • şöhratymy
  • şöhratymyz
  • şöhratyn
  • şöhratyna
  • şöhratynam
  • şöhratyndan
  • şöhratyny
  • şöhratynyň
  • şöhratyň
  • şöhratyňdan
  • şöhratyňy
  • şöhratyňyz