tara ta‧ra 1

Ýüpek, nah mata dokamak üçin ulanylýan dokmaçylyk senetiniň ýönekeý stanogy, guraly.

  • Düşen ýerim hem edil tara gazygynyň üsti boldy. (A. Gowşudow, Powestler we hekaýalar)

  • «Uly söze toba-tagsyr», tara dokap hem eklärin. (Çary Aşyr, Poemalar)

tara ta‧ra 2

[tara:]

Karar, ynjalyk.

  • Başyňa döneýin Güljan, gijeler tara tapmadym. (N. Pomma, Sebäbini soň bildim)

  • Onuň gözüniň agrysy içde-daşda oňa hiç tara bermedi. (N. Pomma, Sebäbini soň bildim)


Duş gelýän formalary
  • tarada
  • taralyndan
  • taranyň
  • taraňy