oýkanmak oý‧kan‧mak işlik

  1. Bir zada süýkenmek, ýaplanyp gaşanmak.

    • Gotur at çöpden-çöpe süýkenip, agaçdan -agaja oýkanyp galyberdi. («Görogly» eposy)

    • Ol bir gün omzuny gaşamak üçin agaja oýkanýar weli, ýokarsndan naýynjar ses eşidilýär. («Türkmen halk ertekiler ýygyndysy»)

  2. Ynjalyksyz bolmak ýaýdanmak.

    • Stulda oturmaga öwrenişmänsoň, gorka-gorka oýkanyp, oturgyjyny stola ýakynyrak süýşürdi. («Sowet edebiýaty» žurnaly)


Duş gelýän formalary
  • oýkanan
  • oýkandyňmy
  • oýkanmaga
  • oýkanmak
  • oýkanman
  • oýkansaň
  • oýkanyp
  • oýkanýar