içgin-içgin iç‧gin-iç‧gin

[içgi:n-içgi:n]

  1. Has janypkeşlik bilen, ýürek bilen.

    • Ekskursowodlar respublikamyzyň baýlyklary hakynda içgin-içgin gürrüň berýärler. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

    • Ýöräp gelişlerine içgin-içgin sözleşdiler. (B. Seýtäkow, Moskwanyň ýalkymy)

  2. Dykgat bilen, ýakyndan.

    • Aýsoltan bu ýetginjekden bir üýtgeşik alamat görjek bolup, içgin-içgin synlaýar. («Sowet Türkmenistany» gazeti)