içgin iç‧gin

[içgi:n]

  1. Birneme iç tarapda bolan.

  2. Janypkeşlik bilen, çyn ýürekden, mähirli.

    • Aýnur eje olar bilen örän içgin gürleşdi. (N. Pomma, Sebäbini soň bildim)

    • Ol goşuny ýerde goýup, onuň bilen içgin salamlaşdy. (N. Pomma, Taýlak hyzzyn)

  3. Göçme manyda Ýakyndan, çuň, düýpli.

    • Partiýa guramalary bu mesele bilen içgin meşgul boldy. («Sowet Türkmenistany» gazeti)

    • Keminäniň durmuşy, döredijiligi öz döwrüniň sosial gatnaşyklary bilen içgin baglanyşyklydyr. («Edebiýat»)


Duş gelýän formalary
  • içginden
  • içginem
  • içgini
  • içginiň
  • içginler
  • içginligi
  • içginlik