heňňam heň‧ňam

[heňňa:m]

  1. Könelişen söz Döwran, döwür, durmuş.

    • Hakykatdan hem heňňam ýigdeldi, bütin oba ýigdeldi. (A. Gowşudow, Saýlanan eserler)

  2. Göçme manyda Heň, häsiýet, gylyk.

    • Ine, bu ýaşuly ýene heňňamyna başlady. (A. Gowşudow, Saýlanan eserler)

    • Ondan soň ýene-de köne heňňamyna başlady. («Edebiýat we sungat» gazeti)


Duş gelýän formalary
  • heňňamlar
  • heňňamlaryny
  • heňňamlaryň
  • heňňamly
  • heňňamyna
  • heňňamyndan
  • heňňamyň
  • heňňamyňa