giç giç hal

[gi:ç]

Öz bolmaly ýa-da edilmeli wagtyndan san wagtyň köpüsini geçirip.

  • Heniz giç däl, gelip ýetdiň myradym! («Sowet edebiýaty» žurnaly)

  • Seňin daşy jöjek içi möjekdigiňi men giç aňladym. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)

  • Iş köp bolanda, giç ýatylýar. Giç ýa-da ir tur, alty pişegi artyk ur. (nakyl)

  • Şolo tamjagazda ir etir, giç agşam tamdyranyň tary seslenýär. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

Ýazuw düzgüni

Çekimlisi uzyn aýdylýandygy üçin çekimli ses bilen başlanýan goşulma ýa-da -räk goşulmasy goşulanda, sözüň soňundaky dymyk çekimsiz degişli açyk çekimsizine öwrülýär.

Meselem giç - gijim, gijiň.

giç ýagşy

Gün ýaşandan soň agşam bir öýe barlanda: «Agşamyňyz haýyr bolsun!» diýlen manyda aňladýan söz.


Duş gelýän formalary
  • gije
  • gijedi
  • gijedir
  • gijem
  • giji
  • gijrägem
  • gijräk
  • gijräkden
  • gijräkdir
  • giçde
  • giçdem
  • giçden
  • giçdi
  • giçdigine
  • giçdigini
  • giçdir
  • giçligem
  • giçlik
  • giçmi
  • giçmiş