galandar ga‧lan‧dar

Zyýarat edip, gezip ýören, terkidünýä adam, gedaý, ykmanda.

  • Ol Wahyt galandar ýaly şäher-şäher aýlanyp, köçe-köçe söküp ýöreniň biridir. (N. Pomma, Sebäbini soň bildim)

  • Yspyhandan gelip, Mekge-Medinä barýan kyrk galandar peýda boldy. («Görogly» eposy)


Duş gelýän formalary
  • galandara
  • galandarlar
  • galandarlara
  • galandarlary
  • galandarlaryň
  • galandarlyk
  • galandaryň