[a:labeder]
Zolaklar bilen örtülen, gelşiksiz, ýaramaz görnüş, reňk.
Alabeder çarygy bilen meniň alabeder paltomyň syýyny hapalaýdy. (M. Gorkiý, Eserler)
Ol aňkarylyp duran alabeder penjekli üçünji ýolagça seretdi. (N. Jumaýew, Ak derek)
Ýalňyş barada habar ber Söz hödürle
Sözlükde tapmadyk sözüňizi bize hödürläň we biz onuň düşündirişini tapmaga synanyşarys.