özge öz‧ge

  1. Başga, beýleki.

    • Gurt özge wagty hem öz sypaty barada oýlansa oýlanýandyr. (A. Gowşudow, Mähri-Wepa)

  2. Keseki, gaýry, ýat.

    • Özge duşmanyň bolmasa, babadaşyň ýokmudy. (nakyl)

    • Iki ýakyn uruşsa, özgelere iým bolar. (nakyl)

Duş gelýän formalary
  • özgede
  • özgeden
  • özgeler
  • özgelerde
  • özgelerden
  • özgelere
  • özgelerem
  • özgeleri
  • özgeleridir
  • özgelerini
  • özgeleriň
  • özgeleriňem
  • özgelik
  • özgesi
  • özgesinde
  • özgesinem
  • özgesini
  • özgesiniň
  • özgeçe
  • özgä
  • özgäni
  • özgäniň
  • özgäň
  • özgäňiz
Sözlük geziji