öwşün öw‧şün

  1. Käbir zatlarda şöhle düşmegi sebäpli ýüze çykýan ýalpyldy, dürli reňkdäki görnüş, şöhle.

    • Maýsalan otlar gök, ýaşyl öwşüni bilen meýdana görk berýär. («Kolhoz günleri»)

  2. Ýagty, yşyk, şöhle.

    • Seniň sag gaýdyp gelmegiň meni bijaý guwandyrdy, meniň kütelen gözüme öwşün berdi. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)

öwşün atmak

Dürli reňkde öwüsmek, ýalpyldamak.

  • Egnindäki gyzyl keteni, öwşün atýar, göýä şapak. (N. Pomma, Taýlak hyzzyn)


Duş gelýän formalary
  • öwşüni
  • öwşünli