öri ö‧ri

[ö:ri]

Mal bakylýan otluk meýdan, ýer, otlag, ýaýla.

  • Hemişe, heniz daň saz bermänkä örä çykmaga endik bolan sizi eýýäm örüp tolkunuşmaga başlady. (A. Gowşudow, Köpetdagyň eteginde)

  • Iri mallar ýakyn örilerde bakylýarlar. («Kolhoz günleri»)

Ýazuw düzgüni

Soňuna çekimsiz ses bilen başlanýan goşulma ýa-da söz goşulyp, ikinji bogundaky dar i çekimlisi gysga aýdylsa, onda ol dodaklandyrylyp ü ýazylýar.

Meselem öri - örüde, örüler, örüsi.

öri çekmek

  1. Çaganyň oýun bilen gyzyklanyp, özüniň azaryny ejesinden sowmagy.

  2. Ýaş owlak-guzularyň, köşekleriň otlamaga gitmegi.

örüsi giňemek

Dünýäsi giňemek, gatnaşyk edýän ýeriň artmak, ýaýnamak.

  • Mehinliniň örüsi giňemek bilen, onuň durmuşa bolan talaby-da artdy. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)


Duş gelýän formalary
  • örim
  • örini
  • öriniň
  • öriň
  • örä
  • örüde
  • örüden
  • örüdir
  • örüdäki
  • örüler
  • örülerde
  • örülerden
  • örülerdi
  • örülere
  • örüleri
  • örülerine
  • örüleriň
  • örüli
  • örümi
  • örüsi
  • örüsidi
  • örüsinde
  • örüsinden
  • örüsine
  • örüsini
  • örüsiniň