ör ör

[ö:r]

Ýazuw düzgüni

Menlik ýöňkemaniň -üm, -ümiz, senlik ýöňkemäniň -üň, -üňiz goşulmalary goşulýar.

Meselem ör - örüm, örüň.

ör turmak (galmak)

Oturan ýeriňden dik galmak, dik durmak, ýokary turmak.

  • Onuň maşgalasy ör turdy. («Bahar»)

  • Meni görüp garry ör galdy. (Nury Annagylyç, Saýlanan eserler)

ör boýuna galmak

Zöwwe turmak, çalasynlyk bilen ýeriňden turmak.

  • Oň hatarda oturan oglanlar ör boýlaryna galdylar. (B. Pürliýew, Ilkinji gün)

ör-gökden gelmek

  • Oslamadyk, çak etmedik zadyň üçin gaty geň galmak.

  • Birden saçagy görüp, Geldi aýal ör-gökden. («Mydam Taýýar» gazeti)


Duş gelýän formalary
  • ördi
  • ördüler
  • ördüm
  • ördüňizmi
  • öre
  • öri
  • örler
  • örüdir
  • örüm
  • örümde
  • örüme
  • örümi
  • örümiň
  • örün
  • örüni