öýkünjeň öý‧kün‧jeň

  1. Bir zady bir nusga boýunça edýän, bir nusga meňzetmegi başarýan.

  2. Başga biriniň bolşuny hut özi ýaly etmegi oňarýan, öýkünmegi ökde başarýan.

    • Öýkünjeň bu çopanyň repertuary biçak uly ekeni. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

    • Öýkünjeň adam.

    • Öýkenjeň masgarabaz.


Duş gelýän formalary
  • öýkünjeňleri
  • öýkünjeňligi
  • öýkünjeňligidir
  • öýkünjeňlik