öç öç at

[ö:ç]

  1. Birinden bolan ar, birine bolan gahar-gazap duýgusy.

    • Taýýardy ol şol zaman, Şol kasam, şol öç bilen. («Mydam taýýar» gazeti)

    • Söweş bilen geçdi gyş bilen ýardan, Ýüreginde öji joşduryp diňe. (K. Işanow, Watan üçin)

  2. Duşmanlyk, terslik, jetlik.

Ýazuw düzgüni

Menlik ýöňkemaniň -üm, -ümiz, senlik ýöňkemäniň -üň, -üňiz goşulmalary goşulýar. Çekimlisi uzyn aýdylýandygy üçin çekimli ses bilen başlanýan goşulma ýa-da -räk goşulmasy goşulanda, sözüň soňundaky dymyk çekimsiz degişli açyk çekimsizine öwrülýär.

Meselem öç - öjüm, öjüň.

öç almak

Birinden ar almak hem aryňy almak üçin birine ýamanlyk etmek.

  • Adamlaryň ýüreginde faşist-ganymlardan öç almak hyjuwy joşdy. (A. Gowşudow, Powestler we hekaýalar)


Duş gelýän formalary
  • öji
  • öjünden
  • öjüň
  • öçden
  • öçdi
  • öçdügem
  • öçdügimi
  • öçdüm
  • öçdümi
  • öçdümikä
  • öçdüň
  • öçlerine
  • öçli
  • öçlimden
  • öçliňe
  • öçlüdi
  • öçlüler
  • öçlülerde
  • öçlülere
  • öçlüleri
  • öçlülerimiz
  • öçlülerimizem
  • öçlülerinden
  • öçlülerine
  • öçlüleriniň
  • öçlüleriň
  • öçlüligi
  • öçlüligini
  • öçlülik