Örän uly, has uly, gaty uly, ägirt uly; örän ägirt, mähnet.
Gözýetime çenli uzalyp giden pagta meýdany göm-gök bolup ýatan äpet uly deňzi ýadyňa salýar. (B. Pürliýew, Ilkinji gün)
Ýegorjyk aglap, ata, äpet adamlar bar! -- diýip gygyrdy. (A. P. Çehow, Saýlanan eserler)
Kesilen äpet toraňňynyň töňňesi ýaly dommarylyp otyrdy. (N. Pomma, Taýlak hyzzyn)
Ol äpet penjeleri bilen adamynyň üstünden düşende adama hezil bermeýärmişin. (H. Ysmaýylow, Powestler)
Musallat, bela, betbagtçylyk, howp, waka.
Bu ne gaýgy, bu ne hasrat, janlarym, Bu ne äpet, bu ne mähneti janlarym. («Türkmen halk şahyrana döredijiligi»)
Soňuna çekimli ses bilen başlanýan goşulmalar ýa-da -räk goşulmasy goşulanda, sözüň soňundaky dymyk çekimsiz degişli açyk çekimsizine öwrülýär.
Meselem äpet - äpedi.